6 października 1686 roku opatem koronowskim został Ignacy Gniński

6 października 1686 roku po długotrwałym konflikcie związanym z obsadą opata koronowskiego, funkcję tę objął Ignacy Gniński. Jak później się okazało postać, która miała ogromny wpływ na rozwój koronowskiego klasztoru.

Ignacy Gniński, aby objąć funkcję opata koronowskiego musiał przejść bardzo długą drogę. Wszystko zaczęło się w 1672 roku, kiedy to po śmierci opata Piotra Dembińskiego, król Michał Korybut Wiśniowiecki mianował na to stanowisko biskupa chełmskiego Jana Krzysztofa Żegockiego. Decyzja ta bardzo nie spodobała się koronowskim mnichom. Co był powodem? Prawdopodobnie to, że był on biskupem ordynariuszem (co oznaczało, że w niewielkim stopniu będzie mógł poświęcić się sprawom klasztoru) oraz to, że Żegocki wstąpił dopiero niedawno do stanu duchownego po śmierci swojej żony. Cystersi nominowali więc na to stanowisko Jerzego Naramowskiego - cystersa z Wągrowca.

Żegocki zniechęcony zrezygnował z piastowanej funkcji, a król Wiśniowiecki nominował nowego kandydata - archidiakona śremskiego Ignacego Gnińskiego. Spór trwał jeszcze za czasów Jana III Sobieskiego, który również nie zgodził się na kandydaturę Naramowskiego. Sprawa zakończyła się w momencie śmierci kandydata koronowskich cystersów i ostatecznie 6 października 1686 roku Ignacy Gniński objął rządy nad klasztorem. 

Warto tutaj zaznaczyć, że jak się później okazało wpływ Ignacego Gnińskiego na rozwój koronowskiego klasztoru był ogromny. To za jego rządów przekształcono w duchu baroku architekturę kościoła, dobudowano także rząd kaplic po stronie południowej korpusu, a cołosć uzupełniono nowym wyposażeniem. Gnińskiego uznano powszechnie za męża opatrznościowego, który podźwignął z "ruin" klasztor.

O opacie Gnińskim nie pozwalają zapomnieć płótna w koronowskim kościele z końca XVII wieku. Ignacego Gnińskiego widzimy m.in. na malowidle ulokowanym na ścianie wschodniej transeptu, przedstawiającą fikcyjną scenę przybycia króla Jana III Sobieskiego. Omawiania postać widoczna jest też na obrazie ukazującym nadanie tytułu protonotariusza apostolskiego opatowi Gnińskiemu. W dzisiejszej bazylice mniejszej jest jeszcze jeden akcent dotyczący tego opata. Mianowicie płyta epitafijna fundacji opata Gnińskiego. Pełni ona funkcję wejścia do krypty.

Ignacy Bernard Gniński zmarł w 1705 roku.

Źródła: Jarosław Dumanowski "Koronowo w czasach szlacheckiej Rzeczypospolitej" (Dzieje Koronowa Koronowo 2009); Emanuel Okoń "Koronowo - rozwój przestrzenny i przeobrażenia na przestrzeni dziejów" (Dzieje Koronowa Koronowo 2009); ks. Artur Pukownik "Obraz i słowo. Łacińskie inskrypcje w pocysterskiej bazylice w Koronowie i kościele w Byszewie".